Um unsere Webseite für Sie optimal zu gestalten und fortlaufend verbessern zu können, verwenden wir Cookies. Durch die weitere Nutzung der Webseite stimmen Sie der Verwendung von Cookies zu.
Weitere Informationen zu Cookies erhalten Sie in unserer Datenschutzerklärung.
logo

Die Geburtsstunde der Ertl`schen Fischbraterei...

Gründer: Rosa und Josef Ertl
 
 
 
Auszug aus der Fastenpredigt
Josefi-Feier vom 19.03.2014,
verfasst und vorgetragen von Herrn Albert Donhauser,
in der Gaststätte „Zum Haderecker“ in Grasslfing.
 
Ein Vergelt`s Gott an Herrn Donhauser für die netten Zeilen.
 
 
 

 

Der Ertl Sepp is heit aa bei uns herin, der hat ja allerweil bloß seine Fisch im Sinn.
Es is zwar scho a zeitlang her, da moant der Sepp, a Verkaufswagen muaß her.

I kaaf ma ganz einfach so a Trumm, und bau`s zu a Steckerlfischbude um.
Dees hat der Sepp a richtig gmacht, bloß vui Freid hat eahm dees dann nicht gebracht.

Dees Gschäft is halt net so richtig glaffa, da denkt er sich, na dua i`n halt wieder verkaffa.
Bloß losbracht hat er`n aa net recht, da stinkt er dem Sepp und zwar net schlecht.

Bevor i`n herschenk, denkt er, stell`ich den in Garten nei, da steht er guat und frißt koa Hei.
Da kimmt amal a scheena Feiertag daher, dem Sepp, dem stinkt er oiwei mehr
und auf oamal, da hat er ganz ungelogen den Karrn an d`Zillerhofstraß hinausgezogen.

A paar Biertisch stellt er aa no auf und hängt a paar Fisch an Steckerl nauf.
Sei Rosi schimpft eahm und sagt: „Du spinnst! I versteh net, dass du dees lustig findst
I sag Dir glei, mei liaba Mo mit Dir schaam i mi, aber scho a so.

I flack mi in mei Bett jetzt nei, de Vorhäng ziag i zua no glei
dann hab i hoffentlich mei Ruah mit Dir, Sepp, hab i lang scho gnua“.

Doch der hat stur seine Fischerl braten, dee sann eahm wirklich guat geraten
Da kemman auf oamal a paar Radler daher, dene gfallt dees Ganze aber sehr.

Hocken sich ganz schnell an Tisch, und bestelln a glei so bratne Fisch.
Es wern halt oiwei mehra Leit, der Sepp denkt, ja dees is scho gfeit,
alloa hab i da scho a Gfrett, und mei Weib, dee liegt im Bett.

Schnell is er drum ins Schlafzimmer eine, und plärrt glei: „Rosi, jetzt mach schleine!
Alloa wer i dem Anstrum nimmer Herr, jetzt magst mir scho helfa, bitte sehr“.

So hat er`s ausm Bett raustriem, drum is ihr nix mehr übrig bliem.
Dees war die Geburtsstunde von der Ertl`schen Fischbraterei,
und wenn a scheens Weda is, dann schaugts halt amal vorbei.

gez. Albert Donhauser